Averdon was fotograaf bij Harperz Bazar en Avenue (mode magazines) Hij volgde lessen met grafisch vormgevers. Zo moest hij een neonreclame bedenken. Maar zo vroeg hij, hoe moet ik dat fotografisch in godsnaam doen; denk dan spagetti was het antwoord. Als fotograaf moet je dus probleem oplossend kunnen denken.
Zijn portretten zijn geweldig, met een emotionele lading. Mensen worden niet gewoon zo mooi mogelijk afgebeeld maar meer zoals ze echt zijn. Zijn modefoto's zijn dynamisch, dit was erg vernieuwend in die tijd. De prints subliem. In de film is te zien is hoe elk stukje van de foto afgedrukt is (veel doorgedrukt en tegen gehouden) hiervoor maakte hij hele tekeningen. In zijn zijn testament heeft hij bepaald dat zijn foto's nooit meer opnieuw geprint mogen worden, omdat de prints nooit meer zo kunnen worden afgedrukt.